Het kan u niet ontgaan zijn: de Wet Arbeidsmarkt in Balans komt eraan.
Graag zoom ik in op de wijzigingen ten aanzien van oproepkrachten, in het licht van de gedachte van de wetgever dat flexibel minder flexibel moet worden. De wijzigingen luiden als volgt:
- Oproepkrachten die vanaf 2020 twaalf maanden in dienst zijn moeten een aanbod krijgen van de werkgever voor een vast aantal uren, op basis van het gemiddeld aantal gewerkte uren over de laatste 12 maanden.
- Oproepkrachten moeten vanaf 2020 tenminste 4 dagen van tevoren worden opgeroepen. Word minder dan 4 dagen van tevoren opgeroepen, dan is de werknemer niet verplicht gehoor te geven aan de oproep.
- Mocht de werkgever een gedane oproep intrekken, dan heeft de werknemer recht op het loon over de uren waarvoor hij was opgeroepen.
- De opzegtermijn voor oproepkrachten wordt terug gebracht van één maand naar een ultra korte opzegtermijn van 4 dagen. De opzegtermijn voor de werkgever blijft hetzelfde, te weten één maand.
De eerste wijziging klinkt goed, maar het is de vraag hoeveel werknemers het aanbod van werkgever zullen aanvaarden. Is het voor oproepkrachten juist niet fijn om zelf te (blijven) bepalen wanneer je werkt, om niet vast te zitten aan bepaalde uren of dagen en geen vakantie te hoeven opnemen? Daarnaast wordt voorbijgegaan aan de praktijk dat vakantiedagen vaak worden uitbetaald, omdat oproepkrachten in de regel liever een hoger uurloon hebben dan dat zij vakantiedagen opbouwen.
De tweede wijziging is mijns inziens inhoudsloos voor de praktijk waarin nu ook al door werknemers kan worden aangegeven dat ze niet kunnen of willen werken; inroosteren gaat vaak in overleg. De wijziging zal in ieder geval niet bijdragen aan het doel dat het oproepdienstverband feitelijk minder flexibel wordt.
Hetzelfde geldt mijns inziens ook voor de derde wijziging, die er naar verwachting slechts toe zal leiden dat werkgevers wel twee keer nadenken voordat ze iemand oproepen. Dat is niet in het belang van werknemers.
De laatste wijziging is wel in het belang van werknemers, maar is juist een verruiming van flexibiliteit.
Kortom, de wetgever schiet mijns inziens zijn doel voorbij met voornoemde wijzigingen. Het zal vooral meer administratieve rompslomp opleveren voor werkgevers, maar daarbij zijn wij u graag van dienst!
